Ik kijk mijn ogen uit. Eigenlijk ben ik wel wat gewend, maar deze rommelmarkt heeft wel heel aparte kraampjes ertussen zitten. Natuurlijk is er het gewone werk met prullaria. Eén van de laatste kramen springt eruit. Victoriaanse jurken, of wat er voor moet doorgaan, worden afgewisseld met heel oude kinderwagens. Overigens veelal in zwart. Op de planken liggen vreemde voorwerpen die ik niet kan thuis brengen.
Mijn aandacht word getrokken naar wat nog het meest lijkt op een soort van boeien voor slaven. Met die om je enkels kun je geen kant op. De zware kettingen waar de boeien aanzitten, zijn roestig. De boeien zelf kun je middels een pin vastmaken. Aan de boeien zit een zwaar blok en een soort van haak waarmee je de boeien kunt vastmaken aan, denk ik, een pin in de muur. De eigenaar weet niet waar ze vandaan komen, maar denkt uit een gevangenis van vroeger. Het gewicht is te zwaar om zomaar mee te nemen. We raken aan de praat en als hij merkt dat ik echt geïnteresseerd ben, lijkt hij wat los te komen. Als we ook nog eens een gezamenlijke kennis blijken te hebben, is de deal snel gemaakt. Het kost veel meer dan ik hoopte, maar het voordeel is dat onze kennis ze best wil komen brengen. Tevreden verlaat ik de markt en begint mijn brein te werken waar ik ze wil neerleggen. Fantastisch zou een kelder zijn, maar gemakkelijker is de zolder.
De boeien liggen er al een tijdje. Natuurlijk heb ik ze uitgeprobeerd hoe het voelt als ze vastzitten. Geen gemakkelijke opgave want de boeien zijn eerder bedoeld voor enkels van mannen. Wat wel werkt, is ze over enkelboeien te dragen waardoor er bijna tot geen speling is Lopen ermee gaat moeizaam en is zwaar. Na de mooie vondst kon ik het niet laten om, een paar weken later, nog een keer te gaan kijken op deze markt. Ik was zo met de boeien in de weer geweest dat ik weinig oog had voor de rest. Als ik de markt wederom oploop, merk ik dat mijn hart sneller begint te kloppen. lk ben zo nieuwsgierig naar wat hij deze keer allemaal heeft meegenomen. De teleurstelling is dan ook groot als hij er niet is. Ik slik en besluit toch een rondje te lopen. En niet voor niets. Zo is er een kraam met kleine gymtoestellen van een plaatselijke lagere school. Naast hoepels, touwen en matten zie ik een heuse bok. Hij lijkt iets kleiner maar maakt het nog aantrekkelijker. Het bruine leer is enigszins versleten maar niet kapot. De prijs is interessant en tegen een kleine vergoeding kan hij worden thuisgebracht. Ook dit gaat veel lol opleveren. Als extraatje krijg ik een paar ringen erbij. Wat haken bevestigen en er kan worden ´gezwaaid´.
Eindelijk worden de bok en de ringen afgeleverd. Op zolder heb ik een speciaal hoekje er voor ingericht. Natuurlijk zit er inmiddels een haak, maar mooier zou zijn om die echt muurvast in een muur te zetten. Toch ziet het er indrukwekkend uit. De boeien en kettingen zien er groter uit dan in mijn voorstelling. Het heeft een rauwe uitstraling. Een eng beeld duikt bij mij op van verlaten bedrijfsterreinen waar dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Ik bibber. Met die dingen om je enkels kun je geen kant op. Ze zijn zo zwaar dat, als je er iemand mee in hét water gooit, deze persoon gelijk naar de bodem zakt. Ze zullen ongetwijfeld voor geen leuke dingen zijn gebruikt. Jack the Ripper en Londen uit vervlogen tijden. Toch zijn ze ook weer zo gaaaaffff dat ik zeker weet dat ze binnenkort heel goed van pas gaan komen. Dat geldt ook voor de bok en de ringen. Voor nu liggen ze geweldig mooi te zijn in een hoekje van de zolder...