· 

Ik kan niets anders doen dan mij overgeven...

Het is vroeg in de ochtend als ik een appje binnenkrijg. De boodschap is kort en duidelijk. Er staat een tijd en plek aangegeven. Ik mopper in mezelf en strek mij nog een keer uit. Gelukkig ben ik gisteren onder de douche geweest en heb ik mij geschoren. Dat geeft speling. Beneden zet ik gauw een kopje koffie en neem het mee naar boven.

 

Snel duik ik nog even onder de dekens om wakker te worden en mij voor te bereiden op de dag. ´Google maps´ geeft aan dat het niet meer dan 10 minuten fietsen is. Dit keer mag ik gekleed komen. Als ik een grote slok van mijn koffie neem, weet ik precies wat ik ga aan trekken. Het wordt sowieso een jurkje met een string. Hoewel meester liefst alles zonder ziet, geeft het mij zelf wel een lekker gevoel. Als de koffie op is, is het tijd voor actie. Goed insmeren met bodymelk en babyolie, kleertjes aan, boeien om en ik ben er klaar voor. Om er zeker van te zijn dat ik niet te laat ben, spring ik op mijn fiets. Inderdaad is het niet langer dan tien minuten fietsen. Dus ik kom ruim op tijd aan.

 

Het geeft mij tijd om de omgeving in mij op te nemen. Het is een ´gewoon´ rijtjeshuis in een middenstandswijk. Niets bijzonders, maar zeker ook niets mis mee. Als ik richting de deur loop, merk ik dat hij  openstaat. Automatisch loop ik door en hang mijn jas aan de kapstok. Het is duidelijk dat hier mensen wonen en het geeft mij een beetje oncomfortabel gevoel dat we hier straks gaan spelen. Via de app weet ik dat ik in de middelste kamer moet zijn. Vreemd genoeg is deze kamer op slot. Als ik klop duurt het even voor ik iets hoor. Na enkele minuten wordt er opengedaan. De kamer is leeg op een bed, een stoel en klimrek aan de muur na. Ik hoor de bekende stem van mijn Meester zeggen dat ik naar het klimrek moet lopen. Ik trek mijn jurk en schoenen uit en loop in mijn string richting het rek. IK buig voorover en krijg de opdracht om een stang boven mij vast te pakken. Meester nadert en maakt mijn polsen vast. Ik spreid mijn benen. Omdat ik al enkelboeien draag, zijn mijn enkels zo vastgeklikt. Wat volgt is een heerlijke spanking. Als opwarmertje...

 

Dan maakt Meester mij los en klikt mij een stukje hoger vast. Ik sta op de puntjes van mijn tenen en buig mij op commando zo goed als het gaat voorover. Als Meester zegt dat ik mijn benen verder moet spreiden, kreun ik inwendig. ``Omhoog die kont`´, hoor ik hem zeggen. En terwijl hij het zegt, knalt zijn riem over mijn billen. Ik tril. Wat voelt het ongemakkelijk aan. Ik kan geen kant op. Na een x-aantal slagen , stopt Meester en dringt bij mij naar binnen. Als ik voel hoe hij klaarkomt, kan ik mij ontspannen. Ik word losgemaakt en mag gaan zitten op de stoel. Mijn handen achter de leuning. Natuurlijk worden ze aan elkaar vastgemaakt en mijn enkels aan de poten van de stoel. Op mijn tepels plaatst mijn Meester klemmen die hij vastmaakt aan mijn collar. En wederom kan ik mij niet bewegen. Omdat Meester weet dat dit mijn minst favoriete onderdeel is, stopt hij een gag in mijn mond en doet een blinddoek voor. Ook plaatst hij oorddopjes in waardoor mijn zintuigen zo min mogelijk geprikkeld worden. De volgende minuten voel ik de slagen overal neerkomen. Ik kan niets dan mij er aan over te geven. En hoe pijn het ook doet, hoe snel het ook weer voorbij is. Ik kan mijn Meester dan ook niet genoeg danken. Tenslotte heb ik het niet alleen gedaan, maar is het voor nu even voorbij.