Uitvaarten worden de laatste jaren steeds persoonlijker. Steeds vaker wordt er in testamenten afgerekend met het bedroevende zwart als dresscode en worden koffie en cake vervangen door lekkere broodjes of zelfs 'bruin fruit' uit de frituur. Toch maakt bijna niemand het zo bont als de 99-jarige Catarina Orduña Pérez. Zij wilde haar graf, koste wat het kost, aankleden met een enorme 'piemel' (bron www.nu.nl).
De Mexicaanse Catarina Orduña Pérez overleed dit jaar, niet lang voor ze haar honderdste verjaardag zou vieren. Zoals beloofd werd er een imposant grafmonument besteld bij een beeldhouwer. Afgelopen week werd het aandenken onthuld. Een stenen piemel van 1 meter 80 hoog en meer dan 250 kilo (erectie) toestand. Waarom wilde Pérez op haar oude dag zo graag een fallische grafsteen? Was het een eerbetoon aan haar overleden man? Was het om de nabestaanden te plagen of hield ze simpelweg van een flinke tampeloeres? Het antwoord is opvallend kuis.
Bijnamen heb je in allerlei soorten en maten. De een noemt zijn geliefde 'honnepon' waar anderen liefkozend 'trut' of 'vleesvarken' tot aanspreekvorm verheffen. Of 'pik'. Dat deed Catarina al van jongs af aan. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen sprak ze stuk voor stuk aan als 'verga', een Mexicaans straattaalwoord voor pik. Toch was het allerminst plagend bedoeld om haar hele familie een stel 'vergas' te noemen. Ze zag de penis als een symbool van 'morele standvastigheid, integriteit, moed, passie en tegelijkertijd liefde en vreugde'. Zodoende werd 'verga' een vaste geuzennaam voor de familie.
Met de enorme penis, die ook nog eens op het dak van de tombe staat en boven de huizen in de buurt uitsteekt, laat Pérez een onvergetelijke indruk achter. Het is een aandenken aan de bijnaam, maar ook een statement. "Ze wilde het paradigma doorbreken van de Mexicaanse cultuur, waarin soms dingen worden verborgen vanwege het gebrek aan een vrije geest", zegt een nabestaande tegen Vice. Of de rest van het dorp er blij mee is, moet nog maar blijken.