Mijn Meester en ik…we kennen elkaar inmiddels al zo´n vier jaar. We hebben ups en downs. Gaan drie stappen vooruit en dan weer één (af en toe zelfs twee) terug. Soms hebben we veel tijd en dan weer niet. De ene keer zijn we er meer bij dan de andere keer. Wat er ook gebeurd; we blijven praten….Misschien is dat wel de sleutel voor onze groei.
Vier jaar geleden reageerde ik spontaan op de oproep van mijn Meester. Zijn oproep/vraag sprak mij aan. Ik had nauwelijks ervaring en wist ook niet wat ik kon verwachten. Toch was er een klein stemmetje in mij dat zei: ‘reageer’. Daarvoor had ik mezelf nooit de vraag gesteld of ik wel een ‘sub’ ben. En was er ook niet mee bezig. Wel zal het ongetwijfeld ergens in mij hebben gesluimerd en kwam het er toen pas uit. Onze eerste ontmoeting was op een terras. In de zomer. Met een cappuccino en een taartje bespraken we wat ik kon verwachten, wie hij was en vertelde ik over mezelf. Ik was zenuwachtig en wist niet waar ik in zou stappen. Het enige wat ik wel kon zeggen was dat het gelijk vertrouwd voelde. Daarna hebben we een tijdje geappt tot de eerste afspraak.
We hebben het vanaf die tijd rustig opgebouwd. Regelmatig kwam er een nieuw speeltje, per post, bij. En zo werden de speelmogelijkheden uitgebreid. Ik heb een Dom, die een echte Meester is, maar wel rekening houdt met mij. Als ik niet lekker in mijn vel zit, zal hij milder zijn, stoppen of mij niet laten komen. Want mij gezondheid en mij goed voelen, is belangrijker dan het spel zelf. Ik heb nooit, maar dan ook nooit getwijfeld of hij zich niet aan zijn woord zou houden. Ik vertrouw mijn Meester voor honderd procent. Tijdens het spelen heeft mij daarin nooit teleurgesteld. Soms, als ik de verhalen van andere subs lees, word ik onzeker. Ik zie op Insta regelmatig bont en blauwe billen voorbij komen. Waar door de Dom trots op wordt gereageerd. Ook al hoeft het na vier jaar niet, toch blijft de vraag soms rijzen ‘doe ik wel genoeg om mijn Meester te pleasen?’ Ook ben ik wel eens jaloers. Al is het dan uit onzekerheid. Of andere subjes niet leuker zijn. En Meester geen behoefte heeft aan één erbij. Daar zou ik enorme moeite mee hebben.
Vier jaar geleden had ik niet verwacht dat we nog steeds konden groeien. Ik hoor wel eens om mij heen dat ik dankbaar mag zijn iemand gevonden te hebben waarmee je zo’n goede band opbouwt. Daar ben ik mij zeker bewust van. Ik heb de afgelopen jaren veel geleerd over mezelf. Deels heb ik dat zeker aan mijn Meester te danken. Een goede Dom(me) laat je als sub/mens groeien. Persoonlijk denk ik dat je in gesprek moet blijven. Open en eerlijkheid. Bespreek dingen. En zorg dat je Dom(me) hebt die je kunt vertrouwen. Ik zie veel (jonge) Doms(mes) hun subs opdrachten geven waarvan ik denk: ‘daar is niet over nagedacht’. Zoek iemand met ervaring die weet wat hij/zij doet. Laat je niet te veel leiden door wat anderen (zeggen te) doen. Luister goed naar je lijf en ga niet (zomaar) over je grenzen heen omdat je Dom(me) dat opdraagt. Je moet je er goed bij voelen. Als je een band aangaat op langere termijn, heb je namelijk tijd genoeg om te experimenteren (spelen).