Inmiddels zitten alweer (bijna) de eerste twee maanden van het nieuwe jaar er op. Eén van mijn goede voornemens was om minder te werken. Of anders gezegd minder dagen meer uren. Daar is nog weinig van terecht gekomen. En komen er voor dit moment eerder meer dagen bij.
Ook de afspraken tussen mij en mijn Meester verlopen moeizaam door allerlei omstandigheden. Het is overigens niet het niet willen. Een beetje flexibiliteit kan soms uitkomst bieden. Zo hadden we allebei afgelopen vrijdagmiddag de kans om elkaar te ontmoeten. Als je het druk hebt, moet echt even de knop om. Ik ken mezelf. Na een week veel in de weer te zijn geweest, is het verleidelijk om met een boek op de bank te kruipen. Want eerlijk is eerlijk hoe graag ik ook met mijn Meester speel meestal vergt het ook een mentale voorbereiding. Dus toen Meester zei dat ik kon komen, was het snel onder de douchen, keer extra scheren en een tasje met allerlei spulletjes pakken zoals: zwepen, touw, kaars, mes en andere zaken.
En zoals eigenlijk altijd is het zo heerlijk om alles te kunnen laten vallen en alleen te luisteren. Niet te hoeven denken en vooral niet te moeten. Gewoon meegaan in `the flow´ van de Meester en je laten leiden. Al aan het begin zei Meester mij niet te sparen en is vooral de achterkant onder handen genomen. Ik merk dat ik het heerlijk vind om mee te tellen tijdens een spanking en aan te kunnen geven hoeveel slagen met welke zweep. De afwisseling van wat zachter naar een flinke uithaal maakt het extra spannend. Niet wetend wat je kunt verwachten. Vooral als je niets kunt zien. Als je huid niet kapot is, maar je voelt de dag erna nog wel wat plekken, dan weet je dat het een goede ontmoeting is geweest. Voor mij dan. Ik weet niet of jullie ooit een heet mes op je lijf hebben gevoeld… maar de spanning van wat gaat komen en de lichte pijn die het achterlaat, laat mij trillen.
De voorkant voelt voor mij elke keer anders aan. Waar ik bepaalde dingen (bv klemmen) nog wel kan hebben, kan ik tikken/slagen moeilijk opvangen. Ik blijf het lastig vinden om daarin mee te gaan en mij eraan over te geven. Een knop om te zetten. Natuurlijk zijn er ook de momenten van rust. Omdat ik de hele tijd geblinddoekt was, is het makkelijker om je open te stellen. Zittend op mijn knieën en Meester op de bank. Want ook dat is een onderdeel. Praten over allerlei (dagelijkse) zaken die je bezighouden. En weer eens ervaren hoe het is om een blowjob met een bit in te geven. Vreselijk onhandig, kwijlend en af en toe happen naar adem. Hoe heerlijk is het om weg te zweven, te trillen, de spanning in je lijf los te laten. Als sub onderga je elke keer andere dingen. Er word mij wel eens gevraagd of het niet vernederend aanvoelt. Mijn antwoord is : ‘Nee’. Ik ben weliswaar een sub, maar zoveel meer dan dat. Doms heb subs nodig en omgekeerd om hun gevoelens en verlangens een plek te geven. Als dat puur en eerlijk gebeurd, is daar niets mis mee. BDSM levert mij vaak veel meer op dan het hebben van seks. Voor nu kan ik er weer even tegen…